Week 6-7: Waisak en Borobudur

De 6de week bestond voor de verandering weer uit werken, eten en slapen. Ik zal dat stukje dus maar overslaan. In het weekend had ik met Klik afgesproken om een Waisak ceremonie te gaan bezoeken in een klein dorpje in de buurt van Salatiga. Dit is een Boeddhistische ceremonie om geboorte en verlichting van Boeddha te vieren.

Om 7 uur ‘s ochtends hadden we afgesproken bij het busstation. Nu bleek er ook een fransman mee te gaan, een leraar Engels op de school waar Klik studeert, en daarnaast ook nog een klasgenootje van hem. Met z’n 4en de bus in voor een ritje van een half uur richting het drop, uiteraard weer een overvolle bus waar de roestige bodem er elk moment uit kan vallen. Het dorp waar we moesten zijn had alleen geen busstop dus het laatste deel moesten we wandelen. De klim was toch best een uitdaging, 2 uur lang stijl omhoog lopen met de brandende zon op je rug, ik ben wel een paar litertjes vocht verloren daar. Het uitzicht was wel adembenemend toen we eenmaal wat hoger zaten, je zag de andere bergen in de buurt, allerlei terrassen met kleine akkertje en dan de dorpjes in de vallei, prachtig!

Eenmaal aangekomen in het dorp bleken we een uurtje te vroeg te zijn, de ceremonie begon namelijk pas om 11. De mensen die de ceremonie aan het voorbereiden waren vonden het wel bijzonder dat wij, en dan vooral ik en de fransman, kwamen kijken naar hun Waisak viering. We werden dan ook uitnodigt voor de thee in een soort van klaslokaal naast de tempel. Tegen 11 uur begon de tempel vol te stromen en wij namen achterin plaats om te kijken. De ceremonie zelf bestond vooral uit zingen en preken maar vooral de zang was erg mooi om te horen. Na een uur hadden we het wel gezien en zijn we verder gegaan.

Via het dorp zijn we daarna verder gaan wandelen op een geiten pad over de flank van de berg. Ook hier was het uitzicht adembenemend. Het was ook erg leuk om door al die kleine akkertje te lopen en mensen te zien die bijvoorbeeld kool aan het schoonmaken waren of een 70 jarige vrouw met een bundel van 25kg gras op haar rug als voer voor haar koe. Ik heb zelf ook nog even zo’n bundel gedragen en ongelofelijk dan zo’n ielig klein vrouwtje zo’n mega bundel kan tillen.

Via de flank van de berg kwamen we op een gegeven moment uit in een ander dorpje, hier woonde een kennis van het klasnootje van Klik en daar moesten we maar even op bezoek. De man des huizes vond het natuurlijk helemaal geweldig dat er 2 buitenlanders op bezoek kwamen en we werden meteen uitgenodigd voor de lunch. Erg lekker trouwens, alles super vers rechtstreeks van het land.

Na de lunch zijn we de berg afgedaald, helaas begon het ondertussen te regenen dus we moesten onderweg een paar keer schuilen. Eenmaal aan de voet van de berg hebben we de bus terug gepakt naar Salatiga. In de bus kwamen we een Frans-Amerikaanse “investment banker” met zijn Maleise vrouw tegen die op vakantie waren. Erg grappig, vooral praten over de crisis in Europa: dat de banken er allang bovenop zijn en hun winsten dit jaar gigantisch hoog waren. Dit was volgens hun wel een teken dat de economie weer aantrekt: de banken zijn namelijk de die eerste in de problemen komen maar ook de eerste die weer uit de problemen zijn.

’s Avonds ben ik naar een restaurant gegaan in de buurt van mijn boarding house. Ik was daar namelijk vrijdag met collega’s gaan eten en had gehoord dat er een bandje zou optreden. Omdat ik nog steeds te weinig Indonesisch kan om de kaart in een restaurant te lezen had ik maar een schnitzel met bier besteld. Wel erg fijn om weer voor de eerste keer in 6 weken een keer een mes in mijn handen te hebben. Normaal krijg je namelijk alleen een lepel en een vork: met de vork in je linkerhand schuif je het eten op de lepel om dan met je lepel en je rechterhand te eten.

Na een tijdje naar de muziek geluisterd te hebben werd ik uitgenodigd door een groep om bij hun te komen zitten. Bijna niemand kon Engels maar ik begon zelf wel een beetje aangeschoten te worden en hun waren vokda-7up aan het tanken dus dat we elkaar niet echt konden verstaan maakte niet uit. Het was een erg gezellig avond en heb zelfs nog karaoke gedaan, alleen zonder een tv die tekst voordraagt was dat toch vrij lastig.

Week 7 was weer vrij standaard, alleen zit ik nu op de helft van mijn stage dus ik had donderdag mijn begeleider gemaild of hij mijn tussentijdse beoordeling wou invullen. Stuurt hij een mailtje terug dat hij het wel meteen een goed idee vind als ik de volgende dag om 10 uur mijn resultaten tot nu toe presenteer aan het team. Dat was dus even een avondje was langer doorwerken…

Zondag was het World Milk day en Kievit vierde dat door in het centrum gratis melk uit te delen. Ik had beloofd ook even te komen maar had verder niets gepland dit weekend. Uiteraard begon het al om half 7, uitslapen kennen ze hier echt niet, om 8 uur, nog veel te vroeg voor een zondag naar mijn idee, besloot ik er maar eens heen te gaan. Het was een erg gezellige ochtend, ze hadden namelijk overal banners van World Milk day neergezet waar een Nederlands kindje opstond, ik leek daar nogal op en dus moest iedereen met me op de foto bij die banner, erg grappig :P Ik raakte daar ook aan de praat met een vrouwelijke werknemer die vandaag toevallig een jonge Nederlandse business consultant (Victor) ging rondleiden door Borobudur en Prambanan, de 2 grootste en beroemdste tempels van Indonesië. Ze had nog een plek over en vroeg of ik mee wilde. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen :)

Om half 10 werd ik opgehaald en reden we eerst naar Prambanan, een hindoeïstische tempelcomplex. Het complex bestaat uit 3 grote tempels, maar daarvoor 3 minder grote en eromheen een heleboel kleintjes. De grotere tempels stellen, Shiva, Brahma en Vishnoe voor. De 3 kleine tempels hun rijdieren. De tempels waren echt mega indrukwekkend, ongelofelijk hoe zo iets gebouwd is. Vooral omdat heel de tempel gebrouwd is zonder cement, alle stenen zijn met een pen/gat verbinding gestapeld. Ook de reliëfs op de zijkanten waren prachtig. We hadden een goede gids die alles uitlegde, het viel wel op hoeveel erotische reliëfs erbij zaten, afbeeldingen allerlei seks standje, zelfs een masturberende aap. Als toerist betaal je trouwens 10x zo veel entree, wel een beetje belachelijk, de gids noemde de tempel zelfs een AMT voor Indonesië :)

Na Prambanan zijn we ergens gaan lunchen. Ik vond het ondertussen een beetje ongemakkelijk worden want mijn collega betaalde alles voor mij en Viktor. Nou bleek dat mijn “collega” de financieel directeur was van Kievit, onze taxi haar privé chauffeur en dat ze alle kosten kon declareren als “uitgave voor zakelijke relaties”. Nou daar had ik geen problemen mee.

Na de lunch zijn we naar Borobudur gegaan. Dit is het grootste boeddhistische tempelcomplex in de wereld en de hoofdattractie van Java. Het bestaat uit 6 vierkante terrassen die naar boven kleiner worden, het onderste terras stelt de wereld voor en het bovenste terras is het nirwana. Rond de terrassen heb je allerlei reliëfs die het leven van boeddha uitbeelden. Ook hier hadden we een gids die een paar verhalen heeft uitgelegd, erg interessant. De hele tempel is echt indrukwekkend, ook het uitzicht op de top is prachtig, een echt must see als je ooit in een Indonesië bent.

Nu maar eens beginnen aan de tweede helft van mijn stage, het gaat toch wel vrij snel allemaal.

(Foto’s komen deze week nog, internet op mijn telefoon is te traag om ze te uploaden)