Week 10-11: Beklimming van Gunung Andong

3 dagen ontiegelijke spierpijn na het beklimmen van de Merbabu, niet normaal, ik had echt naar een massage salon moeten gaan afgelopen zondag…

Dinsdag was ik uitgenodigd om mee te gaan naar de oefenavond van een theater club van de lokale universiteit hier. Eenmaal aangekomen was het niet echt wat ik had verwacht, de oefenruimte was namelijk in een overdekte parkeergarage, ik had meer een echt theater ofzo verwacht. Het was ook wat meer experimenteler, met meditatie, yoga achtige dingen en het oefenen met het uitdrukken van emoties. Het was wel echt een lache avond, ook al verstond ik er niets van. Naderhand nog even de echte Indonesische nasi goreng wezen eten, en ja, die is echt 10x beter dan het pakje Conimex van de Appie.

Vrijdag zou ik eigenlijk gaan stappen in Semarang, maar helaas haakte de persoon af met de auto dus hadden we geen vervoer. Zaterdag had ik met een collega afgesproken om naar de kaper te gaan, m’n haar werd echt irritant lang en met de constante hitte was het ook wel noodzaak. Nu had ik aangegeven aan mijn, typische mooi-boy uitziende kaper, dat er wel een flink stuk af mocht, het is nu alleen toch wel echt heel kort. Laatste keer dat ik het zo kort had was echt in de 1ste van de middelbare school ofzo. Gelukkig heb ik hier nog een ruim maandje om het weer wat langer te laten groeien.

Dinsdag was ik uitgenodigd voor een concertje, een soort afsluitende “Grammy Award” van de muziek faculteit. Was echt een mega leuke voorstelling, helaas kon ik ook ook hier niet veel verstaan maar gelukkig kon Kris mij elke keer een samenvatting geven van wat er verteld werd. Er was trouwens ook een Nederlandse muziek lerares daar, die ook een “Grammy” had gewonnen, grappig want zij kon niet zo goed Indonesisch :)

Vrijdag was ik gaan hardlopen, ja wonder boven wonder loop ik nog steeds 3x in de week hard. Terwijl ik aan het hardlopen was werd ik aangesproken door wat kerels of ik bij hun wou komen zitten. Ja waarom niet. Erg gezellig, Indonesische snacks en wijn gegeten en gedronken. De wijn was trouwens gemaakt uit suikerriet melasse, voor Jaap, Maarten, Kirsten, het smaakte als die goedkope bocht die we ooit op Sherrowkamp hadden.

Om een uur of 12 vroegen ze of ik mee wilde naar een karaoke bar. Hup achterop de scooter en op weg naar een soort uitgaansstraatje. Bleek het een “karaoke bar” te zijn met privé kamers, waar je dus dames inhuurt om met je te zingen en dansen. (en als je wat extra geld op tafel gooit waarschijnlijk wat meer) Was wel een interessante ervaring die ik van m’n niet bestaande lijstje kan afstrepen: beetje dansen met wat kerels en een ingehuurde vrouw terwijl ik probeer Bon Jovy te zingen. Zaterdag op zondag ben ik met Kris de berg Andong gaan beklimmen. Een iets kleiner bergje van 1.1km maar je start hier wel vanuit het dal dus is het wel 1.1km omhoog.

Vanuit salatiga zijn we met de bus naar een dorpje in de buurt van de berg gegaan, waarna we een o’jack (lift op een motor) gepakt hebben naar het basecamp. De beklimming was niet heel zwaar en eenmaal op de top hebben we lekkere instant noedels gemaakt en genoten van het uitzicht. Toen het eenmaal nacht begon te worden kwam er een prachtige sterrenhemel tevoorschijn, op de top op de berg leek de sterrenhemel wel 3d, ongelofelijk. Ook kwamen er allerlei vuurvliegjes tevoorschijn wat ook echt magisch was.

Het plan was trouwens om gewoon de buitenlucht te slapen, we hadden ook geen tent bij. Helaas begon het ‘s nachts kei hard te waaien waardoor het echt steen koud werd. Er stond wel een huisjes op de top van de berg, een tombe van een of andere hoge pief, met een klein kamertje erbij waar we zouden kunnen slapen. Kris was hier in eerste instantie een beetje op tegen, het was ook wel een beetje luguber, maar na een tijdje werd het zo koud dat we daar maar zijn gaan liggen. Toch verassend goed geslapen met een dode kerel in de kamer langs me.

De volgende ochtend was het gelukkig weer stralend weer en konden we lekker genieten van het uitzicht. Nog even een rondje gemaakt op de heuvel waar je de wolken de berg op zag waaien en daarna weer terug naar basecamp. We waren trouwens ook nog een stukje de berg afgedaald aan de andere kant omdat daar een waterval zou zijn, het was alleen helaas niet meer dan een klein plasje en een druppelend stroompje.
Eenmaal in het basekamp kwamen we weer een familie tegen die ook op de top gekampeerd had en daar zijn we een tijdje bij gaan zitten terwijl we genoten van de zon. Uiteraard kwam ik er alleen te laat achter dat ik levend aan het verbranden was. Ik heb nu een knal rood hoofd, 2 rode armen en 2 rode benen, terwijl de rest nog zo wit is als een melkfles.

Voor de terugweg konden we helaas geen o’jack vinden dus zijn we maar gaan lopen naar de bushalte om terug te gaan naar Salatiga. Eenmaal terug in Salatiga bleek er een parade aan de gang te zijn, erg leuk om te zien, de mensen hadden echt hele mooie en uitbundige kostuums. Misschien iets voor carnaval volgend jaar. ’s Avonds nog lekker een hamburger gegeten en voor het slapen nog een halve fles aftersun op m’n armen en benen gesmeerd.

Maandag op werk werd ik echt de hele dag door iedereen aangesproken: Bart what happend? Are u sick? Your face is al red!!... Just a sunburn… A what? really? Are u sure?... Yes really….

Een trip trouwens: Sambal is een mega, mega, mega slecht idee als je lippen verbrand zijn.