Week 8-9: Beklimming van Merbabu

Nu het weer in het Holland beter begint te worden lijkt het wel of hier een 2de moesson aankomt. Het is nog wel steeds rond de 25 graden maar het heeft deze week wel de hele week geregend. Vrijdags speelde Nederland een WK wedstrijd tegen Indonesië en uiteraard ben ik deze wedstijd gaan kijken met een paar collega’s, erg leuk om te zien dat ze in de eerste helft nog hoopte op een goal of misschien een gelijkspel en dat hun hoop in de 2de helft vrij hard de grond in geboord werd. Was even genieten met m’n oranje T-shirtje.

Ook de rest van het weekend was het bagger weer dus niet veel gedaan behalve keertje door de stad gelopen tussen regenbuien door. Ook ben ik zaterdag avond met Klik meegegaan naar een adventure club waar hij lid van is, een groep mensen die in het weekend vaak gaan kamperen. Was erg gezellig en heb weer wat nieuwe mensen ontmoet om wat mee te doen.

In week 9 was het weer al wel weer wat beter, maar nog steeds redelijk wat regen. Vrijdag werd ik ineens door een vriend van Klik, Kris, uitgenodigd om mee te gaan clubben in de buurt van Salatiga. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, tis namelijk al weer veel te lang geleden dat ik een keer uit ben gegaan. Ik werd opgehaald en er bleek ook een Belgische vrouw mee te gaan, die een wereldreis aan het maken is en die Kris deze week toevallig ook ontmoet had. Het was echt een super gezellige avond alleen jammer dat het publiek in de eerste club alleen bestond uit oude kerels, met volgens mij “ingehuurde” vrouwen en de 2de club uitgestorven was op een paar mensen na.

Voor het weekend had ik met wat mensen, die ik had afgelopen zaterdag ontmoet bij die adventure club, afgesproken om te gaan kamperen op een kampeer terrein bij Semarang. Eenmaal aangekomen bij hun clubgebouwtje bleken we alleen geen toestemming te hebben om daar te kamperen en had iedereen afgehaakt op 2 mensen na plus de vriendin van een van de 2. Omdat we toch wat wilde doen besloten we de Merbabu te gaan beklimmen in die nacht, overdag is het namelijk te warm om te klimmen en het word een uur na zonsopkomst super mistig op de berg waardoor je het uitzicht niet meer kan zien. De Merbabu is trouwens een slappende vulkaan en de hoogste berg in de regio. Zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Merbabu

Om 7 uur ’s avonds na wat voorbereidingen zijn we vertrokken naar het basekamp in het dorpje Kopeng op de flank van de berg. Na onszelf ingeschreven te hebben zijn we rond 8 uur opweg gegaan naar de eerste post op de berg. Het eerste deel was echt heerlijk stijl omhoog. Er was ooit wel een soort primitieve trap uitgegraven maar door erosie was hier niet veel meer van over. Na ongeveer 30 minuten kwamen we aan bij de eerste post waar we onze tenten opgezet hebben. Mn kuiten waren al aardig aan het branden, zo stijl omhoog zijn ze niet echt gewent aangezien in Nederland geen fatsoenlijk heuveltje te vinden is. Na we onze tenten hadden opgezet zijn we wat eten gaan maken, Ik moet zeggen dat ik best onder de indruk was wat voor maaltijd ze klaarmaakte op een mini gasbrandertje. Na het eten zijn we geen slapen om weer om 3 uur op te staan om te beginnen aan de rest van de tocht.

Een van de kerels met zijn vriendin bleven achter, zijn vriendin wou namelijk niet de berg beklimmen en ik en Lee bleven over om de klim te maken. Dit was op zich wel handig want we konden de backpacks met spullen achterlaten om met alleen wat water en eten verder te gaan. Nu had het eerste deel van de klim nog een redelijk pad maar dit werd hoe hoger we kwamen hoe slechter. Op de meesten stukken bestond het uit niet meer dan een smal geiten pad overgroeid met planten waardoor je niet echt kon zien waar je voeten neerzette. Het feit dat het pikdonker was en we alleen 2 kleine zaklampjes hadden hielp ook niet echt. Ook werd het steeds steiler waardoor het echt zwaar werd om verder te gaan. Bij de 3de post zat Lee er doorheen en wilde stoppen, het was nog een uurtje naar de top dus ik had zoiets van, dan ga ik alleen wel verder. Gelukkig besloot hij toch mee te gaan en een erg zwaar uurtje later, 6 uur ’s ochtends, waren we op de eerste piek. (de berg heeft 7 pieken waarvan wij op de eerste waren op 2928 meter hoog) Precies optijd om de zon op te zien gaan. Het uitzicht was echt spectaculair (zie foto’s) je kon de andere bergen in de buurt zien en het opkomen van de zon was echt prachtig om te zien!

Na een uurtje rondlopen, eten en foto’s maken op de top, waar het trouwens vrij koud was, zijn we weer begonnen aan de afdaling. Ondertussen was de mist opgetrokken waardoor alles nat begon te worden, waaronder dus ook het overwegend klei-achtig pad, wat hierdoor mega glad werd. De afdaling was hierdoor ook echt een uitdaging en ben ook een paar keer goed hard uitgegleden. Op de terug weg wel m’n eerste wilde apen gezien, helaas waren ze wel mensenschuw dus veel meer dan een schim met een staart heb ik niet gezien. Ondertussen kwamen we ook wat kampeerders tegen die voor ons wat vreemde groente hebben geroosterd op een vuurtje, en uiteraard met me op de foto moesten.

Rond half 10 waren we weer bij post 1 om hier wat te eten en te rusten. Na een uurtje hebben we de tenten weer ingepakt om het laatste stuk af te dalen naar het basekamp. Hier weer uitgeschreven waarna we weer terug gegaan zijn naar Salatiga. Helaas begon het onderweg plots mega hard te stort regenen en aangezien we met scooters waren kwam ik helaas als een verzopen kat thuis. Een hete douch doet gelukkig wonderen.

Nu zit ik met mega spierpijn dit verhaaltje te schrijven, binnenkort weer een nieuwe ;)