Week 2: Durian en verse kokosnoot

Maandag t/m vrijdag van mijn tweede week was ongeveer hetzelfde als mijn eerste. Overdag lekker werken, ’s avonds uit eten en daarna filmpje kijken. Wel weer wat interessante dingen gegeten, vooral de durian was erg leuk om te proeven, voor de mensen die niet weten wat het is heb ik een stukje van wikipedia gekopieerd:

“The edible flesh emits a distinctive odour that is strong and penetrating even when the husk is intact. Some people regard the durian as pleasantly fragrant; others find the aroma overpowering and revolting. The smell evokes reactions from deep appreciation to intense disgust, and has been described variously as almonds, rotten onions, turpentine, raw sewage, and smelly sock. The persistence of its odour has led to the fruit's banishment from certain hotels and public transportation in southeast Asia.” http://en.wikipedia.org/wiki/Durian

Het stinkt in iedergeval echt mega erg, ik rook het al toen we met de auto lang de winkel reden. Het vruchtvlees is wit romig met een nogal vreemde structuur, de smaak is appart maar wel lekker.

Woensdag had ik besloten om te gaan hardlopen. Het eten is hier erg véél te goed en omdat het bedrijf maar 2 minuten lopen van mijn bed vandaan ligt krijg ik niet echt veel beweging. Het park ligt alleen te ver van mijn huis vandaan daarom had ik maar besloten om op en neer te gaan rennen in mijn straat. Na 1.5km was ik al kapot, maar ik vond het een goed begint. Volgende dag uiteraard lekker spierpijn maar vrijdag dacht ik: laat ik maar weer een rondje doen. Uiteraard wat rek en strek oefeningen gedaan als een echte pro, kom ik buiten, zijn mijn schoenen gejat. Volgens mij is dit het teken dat ik niet moet gaan hardlopen maar ik ga volgende week toch maar eens naar de winkel om te kijken voor nieuwe schoenen. Als deze ook gejat worden geef ik het op.

Nog iets fijns waar ik deze week ben achter gekomen. Het jarenlang irriteren van mijn broertje heeft namelijk, naast het plezier, iets opgeleverd. Zoals ik eerder had vermeld heeft mijn douche maar 2 standen, mega koud en kokend heet. Nu kwam ik deze week op het briljante idee om de kraan van wasbak aan te zetten als ik ga douche en ja hoor, net als thuis wordt het water van de douche dan kouder. Thuis gaat het alleen van lekker warm naar mega koud en hier gaat het van kokend heet naar lekker warm, ik kan dus eindelijk fatsoenlijk douche. Helaas alleen het feit dat het nog steeds een pisstraaltje is.

Zaterdag heb ik beetje relaxed in mijn boardingshuis, ik zou namelijk zondag naar grootste tempel in Indonesië gaan. Helaas werd er een productieproef vervroegd waardoor mijn collega’s, waarmee ik zou gaan, zondag moesten werken. Gelukkig belde een andere collega zondag op of ik bij hem op bezoek wilde komen.

Ik werd opgehaald op de scooter en we reden naar zijn zelfgebouwde huis, erg leuk om een huis van binnen te zien, je ziet wel duidelijk dat het een echt project is, elke keer als er geld is wordt er stukje bijbouwt of een nieuw meubel ingezet. Na wat thee met gefrituurde banaan gingen we op bezoek bij wat familie/vrienden van hem. Erg apart allemaal, heel de familie kwam me bewonderen en ze waren allemaal aan het kletsen en lachen en ik begreep er echt geen hout van. Die collega kan ook maar gebrekkig Engels dus hij kon het ook niet echt vertalen. Ik heb dus maar een half uur beleefd meegelachen.

Tijdens het gesprek was blijkbaar wel besloten om kokosnoten te gaan eten, ik had namelijk verteld dat ik dat nog niet had gehad hier en was niet acceptabel. Ik nam aan dat we gewoon naar een stalletje langs de weg gingen, maar nee, we gingen naar het bos om er een vers te plukken. Das was wel erg cool om te zien. In de bast van boom waren inkepingen ingehakt als een soort primitieve ladder. Niets geen riem of een of ander veiligheidsharnas, gewoon met blootte voeten naar boven als een aapje. Na een minuutje of 10, mijn collega was namelijk niet meer zo atletisch als hij dacht, hadden we een verse kokosnoot waar ik het sap uit mocht drinken. Erg lekker en blijkbaar ook erg gezond. Uiteraard wou ik zelf ook nog even proberen om die 15 meter hoge kokosboom te beklimmen met blootte voeten. Ik kwam alleen niet verder dan 2 meter. Die inkepingen waren namelijk verschrikkelijk scherp, ze moeten hier echt voetzolen hebben met 1 cm eelt om die bomen te beklimmen.

Na weer wat gefrituurde tofu en nog wat beleeft mee gelachen te hebben in het huis van die familie nam mijn collega mij mee naar een ingedamd meer waar heel Salatiga gaat zwemmen. Hij was me alleen vergeten te vertellen dat ik zwemspullen mee moest nemen dus uiteindelijk hebben we daar alleen wat gegeten. Wel apart om te zien, ze gebruiken het meer namelijk ook gewoon om kleren en de vaat te wassen.

Tegen de avond gingen we terug naar mijn boardinghous, onderweg moest er nog even gestopt worden want mijn collega moest even naar de moskee. Rijden we daar weg, krijgen we een lekke band op de scooter. Op dat moment kwam er gelukkig wel net een vriend van hem langs en mijn collega gebaard dat ik maar bij hem achterop moest. Dat doe ik dus en die kerel rijd aan. Nu stopt hij even verderop bij een klein scooterwinkeltje. Ik stap af, hij zwaait en rijd weg. Sta ik daar echt 5 minuten, terwijl iedereen me naar me kijkt van: wat doe jij hier?, komt gelukkig mijn collega aangereden. Wel kudo’s voor die monteur want hij plakt die band echt in 3 minuten. Omdat het allemaal toch wel laat was geworden besloten we om toch nog maar wat te gaan eten. Gefrituurde eendenpoot, erg lekker.

Morgen weer lekker werken en volgende week weer een update, hopelijk van mijn tripje naar de grootste tempel in Indonesië. :)